بررسی شیوع اختلال های مخاطی تکاملی دهان، بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۸۸

مقدمه و هدف: اختلال­های تکاملی مخاط دهان، شرایطی طبیعی­اند و به­لزوم نشان­دهنده مشخصه بیماری خاص نیستند. شیوع اختلال­های مخاط دهانی در افراد  مختلف متفاوت است که می تواند به عوامل ژنتیکی یا محیطی مربوط باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی شیوع این اختلال­ها و نیز تعیین ارتباط آنها با جنسیت در گروهی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان بوده­است.   مواد و روش­ها: در مطالعه حاضر 162 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1388 به منظور تعیین شیوع اختلال­های مخاطی معاینه­شدند. معاینه دانشجویان، زیر نور یونیت و آینه دندان­پزشکی انجام و برای هر دانشجو یک پرسش­نامه تکمیل شد؛ در این پرسش­نامه اطلاعات فردی و نیز ابتلا به بیماری ها جمع­آوری و ثبت گردید. آنالیز آماری توصیفی و مقایسه ای با استفاده از نرم­افزار spss انجام­شد. برای مقایسه دو جنس، از آزمون دقیق فیشر استفاده گردید و مقدارp  کمتر از  05/0 به عنوان معنی­دار آماری درنظرگرفته­شد.   نتایج: از 162 فرد مورد بررسی، 6/63% آنها یک اختلال مخاطی داشتند. نتایج نشان­داد که سوراخ گوشه لب (8/22%)، زبان شیاردار (6/21%) و توروس فک بالا (5/10٪) شایع ترین اختلال­های مخاطی و شیوع سایر موارد، کمتر از 10% بوده­اند. به­جز توروس فک بالا، در دیگر انواع اختلال­های مخاطی بین دو جنس، تفاوت معنی دار آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان­داد به­طورکلی آنومالی های مخاطی دهان در جمعیت بررسی­شده از شیوع بالایی برخوردار بودند؛ بنابراین آشنایی و آموزش دانشجویان پزشکی و دندان­پزشکی در مورد این ضایعات ضروری به­نظرمی­رسد.